kiedy jesteśmy bliżej nich

 

rośnie szelest liści pod stopami
pamięć chce podejść jak najbliżej
do naszych rąk bezradnych i myśli

teraz staramy się wysnuć to co można
drobne ślady po spojrzeniach rozmowach
wnikają w kolejne pokolenia żywych
jeszcze pewnych siebie  i czasu

skupienie opiera się na niepewności
kiedy darujemy światło dużo światła
czasem w ulubione kwiaty wplatamy
tęsknotę i żal dający do myślenia

w ścieżkach zamglonego powietrza
spotykamy się na wysokości kolan
bezgłośnie wypowiadamy imiona
pytania stwierdzenia z powagą

wstrzymujemy na chwilę oddech
by odchodząc zabrać ze sobą
nieokreśloną pewność powrotu

Obraz z Pixabay