mówisz że do twarzy mi w niedopowiedzeniach
z braku innych zawsze to jakaś pewność
o którą można się oprzeć jak o drzewo
w ścieżkach na szybach dostrzegam znaki
pytania na które już nie szukam odpowiedzi
mogłyby rozczarować i co bym wtedy zrobiła
podczas podchodzenia kolejny raz
do tego samego brzegu dla upewnienia się
powracam z obrazem i muzyką we mnie
wyczuwam jej drżenie w nadgarstkach
Obraz wygenerowany z AI
Pięknie i refleksyjnie, warto wracać do źródeł, do tego w nas najlepsze:-)
OdpowiedzUsuńDziękuję pięknie. To prawda, warto wracać do tego, co pozwala nam na jak najlepsze spojrzenie na siebie i na świat :)
Usuń